اردیبهشت
76.اجازه خروج فیلم طعم گیلاس عباس کیارستمی را از ایران نمیدهند.کسی
نمیداند مشکل از کجاست.در آن روزها من تازه به طور رسمی در بنیاد سینمایی
فارابی در قسمت ارتباطات و روابط عمومی به طور رسمی استخدام شده ام. محمد
رجبی مدیرعامل فارابی است.قاءم مقام مقام فارابی یک نظامی سپاهی است گویا
با نام حسن اسلامی مهر. اسلامی مهر یک چلوکبابی در شهر ری دارد و با نام
حسن کبابی به کنایه از او یاد میکنند. اختلافات بر سر قدرت در وزارت ارشاد
میرسلیم ریشه دار است. اوج این کینه ورزی ها در فارابی است.اسلامی مهر برای
خودش دار و دسته ای در فارابی دارد و با مدیرعامل وقت فارابی به شدت
اختلاف دارد. از طریق مدیر ارتباطات وقت فارابی ، رستمی نامی،میفهمیم
اسلامی مهر توانسته با رایزنی هایش جلوی خروج فیلم از کشور را بگیرد. چه
افتخاری هم میکنند بابت این موفقیت. ناگهان در خبرها میاید طعم گیلاس
کیارستمی در آخرین لحظان اجازه خروج به جشنواره فیلم کن را یافته. بعدها از
طریق روزنامه های اصلاح طلب میفهمیم فیلم کیارستمی خیلی اتفاقی در جریان
ملاقات سعید اسلامی، که بعدها در جریان ماجرای قتل های زنجیره ای نامش بر
سر زبان ها افتاد، با بهرام بیضایی و مسعود کیمیایی و اعمال نفوذ او مشکلش
حل شده و فیلم در جهت شرکت در جشنواره فیلم کن از کشور خارج شده. این
پایان داستان نیست.طعم گیلاس اولین فیلم ایرانی است که نخل طلای کن را به
طور مشترک با فیلمی از شوهی ایمامارو میگیرد.. اما جایزه نخل طلا برای مقام
های دولتی مهم نیست. او زیر ذره بین و سوال و جواب قرار گرفته چون هنگام
دریافت جایزه از دستان بانوی سینمای فرانسه، کاترین دونوو، رویش را بوسیده.
این ماجرا جنجالی در محافل قدرت در ایران راه انداخته. کیارستمی به محض
ورود به کشور از در پشتی فرودگاه مهرآباد خارج شده و مورد سوال و جواب بی
پایان قرار میگیرد. کار کیارستمی در بوسیدن صورت کاترین دنوو مصداق عمل
مجرمانه است و کیارستمی دلشکسته از این همه بی مهری باید پاسخ گوی آن
باشد. کل داستان به صحنه ای ای سورءال در فیلمی از لوءیس بونوءل می ماند.
No comments:
Post a Comment