پاسداشت صدایی که هرگز نمیمیرد...نگاهی به نمایش از زیرزمین تا پشت بام نوشته مهین صدری..و کارگردانی افسانه ماهیان..یادداشتی از شهرام اشرف ابیانه.

از زیر زمین تا پشت بام شبیه خیلی چیزها است. تاتر مستند، اعتراف نامه ای در یک کلیسای باشکوه قدیمی،روایتی ذهنی از واگویه های روح های زخم خورده و درک نشده.و.. برای من اما بیشتر پاسداشت چیزی است که گویی قرار است هیچ گاه نمیرد. تنها چیزی که از آدم بعد مرگش به حتم باقی می ماند و ما آن را نمیبینم ولی به قول خود آدم های نمایش( یه جایی تو شکافای کابینت آشپزخونه، توی بالش و پتوی آدمی ذخیره میشود). این چیز باارزش به جامانده از یک آدم به ظاهر مرده و از جهان رفته، به روایت نمایش صدا است. نمایش جدید تیم دو نفره خلاق مهین صدری نویسنده و افسانه ماهیان کارگردان تلاشی برای پاسداشت این صدای هنوز به جا مانده از آدم هایی است که زمانی میان ما زندگی کرده اند، زخم خورده اند، درد دیده اند و رنج کشیده اند و به بهانه عضویت در گروه موسیقی متال ایرانی ناباورانه به شیطان پرستی متهم شده و حکم اعدام هم گرفته اند و حال در دیار غربت در آپارتمانی در یکی از محلات نه چندان آرام و امن نیویورک همه آنچه زمانی جزو حسرت هایشان بوده را تلاش دارند که احیا کنند.
نمایش به احترام این صدای بازمانده است که حادثه تیراندازی و کشته شدن گروه ایرانی سگ های زرد را در قالب تاتر مستند بازسازی میکند و راویان چهارگانه اش ، که دو تن آنان جزو مقتولین اند، را وا میدارد تا در ماراتنی از کلام لایه های این زخم را کنار بزنند تا نقش موثر جامعه ای که این جوانان در آن شکل گرفته اند در جریان حادثه را پر رنگ تر از هر زمانی نشان دهد. نمایش درباره صدای هنرمندانی است که خاموش شده اند اما به معجزه نمایش و قلم حیرت انگیز مهین صدری اجازه سخن گفتن پیدا کرده اند. مهین صدری و افسانه ماهیان یک مجلس بزرگداشت ترتیب داده بودند این بار روی سن تاتر تا از عوامل اجتماعی بگویند که مسبب این حادثه بوده اند. برای این است که صدا این اندازه در نمایش آنها اهمیت دارد. صدا، فریاد، موسیقی، خنده ، شادی، همه آن چیزی که زندگی انسانی را تشکیل میدهد.. و براستی بدون صدا زندگی چه بی معنی میشد و عشق چه زود رنگ می باخت یا شکل نمیگرفت یا که اساسا آنچه به عنوان روح آدمی میشناسیم مجال بروز نمیافت. این یکی از باشکوه ترین بزرگداشت هایی است که صحنه تاتر ایران پیشکش صداهای مرده کرده؛ پیشکشی به آرش و سروش فرازمند و علی اسکندریان. به فرزانه شبانی و مجید فرازمند پدر مادر داغ دیده دو برادر کشته شده.