boutterfly 8
فیلم چندان مهمی در کارنامه الیزابت تیلور نیست هرچند بخاطرش اسکار گرفته. این روزها سینما دوستان ایرانی شاید بخاطر مرگ این ابر ستاره سینمای کلاسیک به یادش آورند و شباهت انکار ناپذیر فیلم با نسخه ایرانی اش شوکران. جالب آنکه شوکران را بیشتر اقتباسی از جذابیت مرگبار آدریان لین می دانستیم اما کار جناب افخمی بیشتر وامدار این فیلم گمنام است؛فیلمی که در داستان پردازی میلنگد و ابر ستاره آن الیزابت تیلر دست و پا بسته مینماید آنقدر که مجالی برای خودنمایی و عرضه هنر بازیگری اش نمی یابد.تیلر حق داشت از این فیلم متنفر باشد فیلمی که الیزابت زیبا را محصور در قفس یک فیلم سردرگم نشان میدهد
whos afraid virginia woolf
الیزابت تیلر در این فیلم در آن بالاهاست .دست نیافتنی و پرقدرت ؛شاید فراتر از آنچه از او انتظار میرفت.چنان به زیر پوست نقش رخنه کرده که تشخیص تیلر بازیگر و مارتای نمایشنامه ادوارد آلبی حقیقتا مشکل شده. به حق برایش اسکار گرفته، هرچند این جایزه معیاری برای نوانایی های یک بازیگر نیست.در این فیلم گویی بیگانه ای در درونش لانه کرده ؛ بیگانه ای که زجرش می دهد و او یکبار برای همیشه می خواهد با آن روبرو شود یک بازی دونفره عالی با ریچارد برتون
The taming of the shrew
رام کردن زن سرکش یک نقش آفرینی غیر متعارف در جان بخشی به یکی از کاراکترهای زنانه نمایشنامه شکسپیرتوسط تیلر . این فیلم اما با موسیقی نینو روتا در خاطر میماند خاصه روی تصاویر الیزبت دوست داشتنی .تم اصلی موسیقی به نحو غریبی یادآور موسیقی محلی دختر شیرازی است که با ساز و و رنگ آمیزی موسیقی باروک تزئین شده. فیلم را ببینید و موسیقی اش را بشنوید تا این شباهت را دریابید
تیلر هرآنچه در توانش بوده برای زنده نمایی نقش یک کاراکتر زنانه شکسپیری به کار برده ضد زن بودن نمایشنامه جاودانه شکسپیر اما بدجور ایجاد تضاد میکند. با این حال فیلم مفرحی است و تیلر در آن همچون ستاره ای میدرخشد