درباره هفت سامورایی..مطلبی از شهرام اشرف ابیانه..

 هفت سامورایی آکیرا کوروساوا بی تردید یکی از شاهکارهای مسلم و تکرار نشدنی تاریخ سینما است اما اگر فرصت و مجال دیدن نسخه کامل سه ساعت و بیست و چهار دقیقه ای فیلم  را داشته باشید  توصیف هایی چون شاهکار بی مانند و خیلی چیزهای دیگر که در مورد این ساخته مشهور کوروساوا شنیده اید یا خوانده اید تازه معنا پیدا میکند به همه این ها اضافه کنید چیزهای تازه ای که خودتان کشف خواهید کرد؛ از نوع روایت و شخصیت سازی سامورایی ها گرفته تا نگاه انسانی بی نظیر کوروساوا به زندگی و یا قاب بندی هایی که گویی تابلوهای نقاشی جان گرفته ایند خلق شده در دل طبیعت و صحنه های اسلوموشن (جرکت آهسته) صحنه های درگیری که پیش از ظهور سام پکین زیبایی شناسی خاص خود کوروساوا را به رخ میکشند.  دیدن چند باره هفت سامورایی برای هر عاشق سینمایی لازم است اما آنها که به طبیعت آدمی نیز عشق میورزند و شیفته شاعرانگی اند میتوانند شاعرانگی از نوع بصری اش را در قاب سینما برای لحظاتی تجربه کنند. استفاده از طبیعت و گندم زارهایی که در باد به رقص درآمده و عشاق جوان فیلم را گویی در آغوش گرفته اند نوعی حس یکه ایجاد میکند که فقط در فیلم های خود کوروساوا قابل ردیابی است.بیخود نیست آن همه وسواس کوروساوا در پرداخت کوچکترین جزییات فیلمی که تهیه اش یکسال طول کشیده. صحنه های پایانی نبرد با راهزنان هنوز نفس گیر و زنده است. تدوین پیچیده این صحنه ها در جان بخشی به این نبرد ازلی نقش حیاتی داشته. کوروساوا با هفت سامورایی به ما می آموزد از ابزار سینما چطور استفاده کنیم تاهمچون شعبده ای جلوه کند یا جلوه ای از خیالی دست نیافتنی باشد.. با تصویر گر عشقی باشد که از دل طبیعت زاییده شده یا واگویه رنجی باشد که آدمی در این دنیا با آن درگیر است. کوروساوا در هفت سامورایی هر چیزی را چون موم در دستان خود مهار کرده. از من بپرسید ادعا نیکنم او با خود خدا در لحظاتی که مشغول آفرینش گری است فرقی ندارد. اگر کنجکاوید تا نقش این خدایی را دریابید لحظاتی با کوروساوا و فیلم هایش خلوت کنید.مسلما چیزهای تازه تر و جدیدتری کشف خوهید کرد.دنیای هفت سانورایی پر از جزییانی است که در هر بار دیدن گویی خود را تازه به ما مینمایانند