درباره دگمه مروارید..پاتریشیو گزمن

..شیلی..وصف پاتریشو گزمن را زیاد شنیده بودم اما تصوری از میزان توانایی اش در گونه ای غیر متعارف از مستتد سازی شاعرانه نداشتم.دگه مروارید بر جا میخکوبم کرد. مستندی حیرت انگیز درباره تاریخ معاصر شیلی از طریق واکاوی تحولات طبیعی و اجرام آسمانی. تکیه فیلمساز روی بومیان شیلی است سرخپوستانی که به سرزمین خود تبعید شده اند. فیلم اما در حد یک مرثیه  سرایی باقی نمی ماند و داستانی از یکی از قربانیان دوره دیکتاتوری پینوشه را به این ماجرا پیوند میزند.زن مغروقی که جسد به آب انداخته شده اش سال ها بعد به ساحل میرسد و از او فقط دگمه ای در پوششی از خزه دریایی باقی میماند. مستند گزمن داستان این دگمه است و شرح رنج و دردی که بشر متحمل میشود و آزادی ای که بومیان شیلی از آن دور افتاده اند. در قسمتی از فیلم، فیلمساز از بومیان، برگردان لغاتی به زبان بومی اشان میپرسد. روبروی تک چهره زنی میانسال مبپرسد خدا...زن تامل میکند و جواب میدهد چنین کلمه ای ندار یم. بعد مبپرسد پلیس..و باز جواب میشنویم این کلمه را هم نداریم..جادوی مستند گزمن در حل شدن در طبیعت و مدد گرفتن از راز و رمز آن است برای توصیف آنچه در این سال ها به عنوان اسان صنعتی به سر خود آورده ایم. دگمه مروارید از این گمگشتگی پرده برمیدارد و راوی اش گویی ارواح باستانی ساکن این سرزمین اند. مستند گزمن شما را در زیبایی های راز و رمز طبیعتی که گم اش کرده ایم غرق میکند. دگمه مروارید از غیر متعارف ترین و زیباترین مستندهایی است که اگر موفق به دیدن اش شوید هرگز فراموشش نخواهید کرد