Monday, March 7, 2011

عشق فروش

روزگاری مردی بود و زنی
مرد عشق می فروخت و امید
زن ،دل دلبری
نازی ونوازی
رازی وسازی
این همه را نه آن قدر بلند
که برآشوبد مرد را
از عشقی که داشت در سینه به زن
Posted by at

3 comments:

  1. آینه نماMarch 7, 2011 at 12:59 PM

    گاهی اوقات بعضی چیزها حال آدم رو جا می یاره مثل این شعر قشنگ

    ReplyDelete
  2. نهالMarch 7, 2011 at 11:35 PM

    قشنگ بود...

    ReplyDelete
  3. pedramApril 19, 2011 at 2:03 PM

    این شعر از خود شما بود؟

    ReplyDelete

Subscribe to: Post Comments (Atom)