فیلمی کوبنده از میشائل هانکه که مشاهده ای است پرقدرت از رفتار بیمار گونه جنسی میان یک معلمه موسیقی کلاسیک و شاگردش؛فیلمی که میخکوبمان میکند و پوزخند میزند به این تصور که فرهنگ غنی بشر میتواند پادزهری باشد بر بدویتی که پنهان میکند خوی درنده خویی ای که درونمان لانه کرده
بازی ایزابل هوپر دیدنی است. آنی زیراردو بزرگ بانوی فرانسه که هفته دوم اسفند امسال از میانمان رفت همراهی غریبی دارد با هوپری که گویی کم نمی آورد درهر آنچه ما به عنوان بازی سینمایی در خاطرمان مانده
فیلم اقتباسی است از رمان نویسنده اطریشی ،آلفریده یلینک،برنده نوبل ادبی 2004
کسانی که روبان سفید و پنهان این کارگردان را دیده باشد مانند من ایمان خواهند آورد که اعجوبه ای را کشف کرده اند که به نحو غریبی با کارهایش ما را یاد اینگمار برگمان بزرگ می اندازد
دین فیلم را از دست ندهید.معلم پیانو بهمان یادآوری میکند مرزهای زبان سینما مدتهاست فراتر از آنچه رفته که در تصورمان بگنجد.ش
سر فیلم بعدی اش که خیلی گریه کردم این رو نمی دونم
ReplyDelete